Verlangen naar liefde

26-09-19

Sedert 1988 woont beeldend kunstenaar Karin Stroo in Rotterdam. Maar zij is tot op de dag van vandaag een Zeeuws meisje gebleven. In haar verhalen en in haar verbeelding speelt het water een fascinerende rol. Maar het leven wordt niet vergeten.

Mannelijk naakt

Een kleine tentoonstelling kreeg als titel: Mannelijk naakt en andere kwetsbaarheden. Vooral over die kwetsbaarheden gaat het in haar leven en in haar kunst. De grote serie tekeningen die zij de laatste jaren heeft gemaakt, heeft als motto care for me

 

Ontdekkingsreis

Dat duidt op geheimen en verleidt buitenstaanders om op ontdekkingsreis te gaan. Wat is de bedoeling van deze kunstwerken? Wat verbergen zij? Want dát ze iets verbergen, is zeker. Toen ik in haar atelier enkele uren naar haar tekeningen had gekeken, droeg ik de beelden nog lang mee in mijn geest. Dat kan alleen met kunst. Daar doen zich eigenaardige verschijnselen voor die aan het gewone leven voorbijgaan.

 

Vlissingen-Maastricht-Rotterdam

Toen ik Karin Stroo voor het eerst ontmoette, kende ik haar geschiedenis en haar werk niet. Ik zag wel de zee, de golfslag, de wind in haar wezen, het verlangen naar beelden die alleen in je eigen geest bestaan. Een meisje uit Vlissingen dat eerst  naar de Hoge Hotelschool in Maastricht ging. ‘Maar Maastricht was vreselijk, daar moest ik zo vlug mogelijk weg.’ En toen ging Karin in Rotterdam studeren: Rechten, aan de Erasmus Universiteit. 

 

Advocaatje, leef je nog?

Na haar studie werkte zij zeven jaar bij Nauta Dutilh, gespecialiseerd in arbeidsrecht en later insolventierecht. ‘Een geweldig goed kantoor, een van de beste in Rotterdam. Zeven jaar is best lang, maar ik had het naar mijn zin. Alleen vroeg ik me in de laatste jaren steeds vaker af: Is dit wat ik wil, een leven lang in de advocatuur? Mijn belangrijkste drijfveer is samen te vatten in het begrip rechtvaardigheid. Mensen hebben recht op een rechtvaardige behandeling!’

 

Op zoek naar mijzelf

‘Uiteindelijk heb ik ontslag genomen… Onderweg naar een ander leven! Eerst heb ik enige tijd gewerkt bij het Fotomuseum, een klein baantje. Daarna ben ik naar de Willem de Kooning Academie gegaan. Op zoek naar mijzelf en de wereld om me heen. Ik ben nog steeds bezig met wat ik toen gevonden heb…’

 

Verhaal op zich

Dat zit vooral in haar tekeningen: weinig lijnen, sober. De manier waarop die ontstaan, is een verhaal op zich, en past eigenlijk niet in het beeld van de kunstenaar die in volstrekte individualiteit aan de slag is. Eén keer in de maand tekent zij in Charlois met een groep kunstliefhebbers in het atelier van Arielle Fenton. De onderwerpen zijn altijd naakte mensen. De titel van de bijeenkomsten is drink & draw. ‘Er is geen sprake van lessen, het gaat om de sfeer, die is fantastisch, de dynamiek, de vibes in de stad. Ik werk nu ook met een tweede groep: Werklicht. Dat is, net als bij Arielle, echt genieten!’

 

Niet de schoonheid, maar de emotie

In haar atelier aan de Koraalstraat, een zijstraat van de Kleiweg, laat Karin mij tientallen tekeningen zien. Sommige in twee versies: naast de oorspronkelijke tekening zie ik een zeefdruk die ze vervaardigt bij Mesh Print Club, een club van grafisch ontwerpers waarvan zij deel uitmaakt.  

De meest indringende werken zijn van naakte mannen. Rauwe tekeningen, het gaat niet om schoonheid, het gaat om emotie. Mannen intrigeren haar. Mannen zijn haar onderwerp. In dit verband is de titel van de tekeningen veelzeggend: care for me. ‘Ze geven uiting aan het verlangen naar samenzijn, het verlangen naar liefde.’

Meer nieuws