De vader, de dochter en het heilige feest

Alfred: Er veranderen nu zo veel dingen, het gaat zo snel en iedereen is op zoek naar zijn positie in die veranderingen. Business 2.0 is dát te gaan managen: wat moet je doen om in een nieuwe context te floreren?

Jolique: Voor mij is dat heel normaal. Nieuwe businessmodellen, ik ga gewoon mee in die flow. Wij zien in die nieuwe ontwikkelingen toch eerder de opportunities, denk ik. En we zijn gewend om daar naar te handelen.

Alfred: Ja, daar gaat het om. Mijn handel verdwijnt ook voor zeker 50 procent. In onze hele branch gaan we van 1 miljard naar 500 miljoen. Tussen nu en tien of vijftien jaar. Er zit steeds meer intelligentie in auto’s. Straks ook in een Suzuki Alto. Dan wordt er natuurlijk minder schade gereden. En nu is inderdaad de vraag hoe je daarin navigeert. Ik vind dat een super-uitdaging.

Jolique: Ik stond op het feest van Friends in Business met jullie fotograaf te praten. Hij zei “over tien jaar heb je helemaal geen fotografen meer zoals ik, die foto’s maken op een evenement. Dan heeft iedereen een bril op, die bril legt alles vast en dat wordt dan gelijk ge-upload op Facebook.” Daar denk je dan toch weer even over na….

Alfred: Daarom bijt ik me er ook in vast. Dingen bedenken, nieuwe concepten uitwerken, dáár zit mijn energie. Dat ben ik ook gaan doen nadat we in 2000 het bedrijf bijna verkocht hadden. Uit de dagelijkse operatie!

Jolique: Dan moet je wel de luxe hebben. Ik wou dat ik dat kon zeggen.

Alfred: Ja, maar dat is een proces. Ik ben ook in een kippenschuur begonnen, met deurwaarders aan m’n deur omdat ik de BTW even niet kon betalen.

Jolique: Kijk, dat hoor je nooit hè?!

Alfred: Dan belde je moeder helemaal over de pis op: “Er staat hier weer een deurwaarder!” Je moet door die pijn heen. En  ga je dan  janken of vlieg je er bovenop? Dát is de kern van ondernemerschap. Ik was gisteren vroeg in het Groothandelsgebouw. De dag na Koningsdag. Heel de etage van die jonge ondernemers leeg. Het licht brandde nog niet eens. Dan denk ik, flikker toch op man, met je start-ups. Als je denkt dat je zo de wedstrijd wint, kansloos!

Jolique: Maar wat jij doet… Jij stuurt mij op Koningsdag een paar appjes. Om 23.30 uur. Dit niet goed, dat klopt niet. Dan denk ik: moet je niet even gaan slapen of zo?

Alfred: Ik hóef het niet te doen, maar ik doe het nog steeds. Ik zag het toevallig. Weken geleden iets aangegeven en nóg niet geregeld. Dan maakt het mij echt niet uit welke dag of hoe laat het is.

Jolique: Dat is best moeilijk. Want je helpt me, maar je bent ook m’n vader. Daar moet ik in schakelen en dat lukt me niet altijd even goed. En het ergste is: ik ga natuurlijk mijn mensen ook gelijk zitten appen.

Alfred: Maar wat was het resultaat?

Jolique: Ja, opgelost natuurlijk! En excuses. Maar toch, ik ga liever in m’n kracht zitten dan drukken op de kleine dingen die mis gaan. Goed om strak te zijn, maar hoe jij dat dan doet, zo wil ik het gewoon niet doen.

Alfred: Ik snap ook wel dat je het zo moet doen in je bedrijf, maar jij bent m’n dochter. En als je binnen je comfortzone blijft…

Jolique: Jij denkt altijd: ze kan het wel aan. En dat is ook wel zo. Maar het is wel pittig hoor! Tegelijkertijd geloof ik wel dat dit de beste manier is. En ik besef ook wel dat de meeste jonge ondernemers niet zo kunnen starten als ik nu doe.

Alfred: Ik faciliteer je ook graag in de randzaken. Goede administratie, goede BV-structuur, goed debiteurenbeheer, goede financiering. Je hoeft niet in valkuilen te stappen die niet nodig zijn. Voor mij een kleine moeite en jij kunt je richten op je core business. Daar blijf ik echt van af. Dat is jouw ding, dat je echt helemaal op eigen kracht tot een succes gaat maken.

TEKST: FRANK VIJG
FOTOGRAFIE: FERDY COLLEWIJN