Kiekeboe

Kiekeboe, ik zie je! Het was mijn reactie toen ik de tussenstand hoorde van de in de eerste helft van 2022 door verzekeraars betaalde schades: 38 miljard dollar. Slechts 10 procent hiervan is door de mens veroorzaakt. En die andere 90 procent dan?

Uit schattingen van herverzekeraar Swiss Re blijkt dat de winterstormen in Europa, de ongekende overstromingen in Australië en Zuid-Afrika en een groot aantal onweersbuien in de VS en Europa, in de eerste helft van 2022 resulteerden in 35 miljard dollar aan verzekerde verliezen. Gelukkig worden deze niet door de mens veroorzaakt. Nietwaar?

Het spelletje kiekeboe helpt een baby om te leren dat ook dingen die je niet ziet, weldegelijk kunnen bestaan. Volgens mij spelen we al een tijdje kiekeboe met de klimaatrealiteit. Als ik het niet zie, is het er vast niet. Net als een baby blijven wij verbaasd kijken, als ware het een Inconvenient Truth. En daardoor blijven bedrijven heel slecht voorbereid op een hittegolf, extreme neerslag, overstroming of droogte. Sterker nog, we reageren lacherig op de weercodes van het KNMI of het inkorten van de Nijmeegse Vierdaagse. Eerder hinderlijk dan zinvol. Of: zo’n vaart zal het wel niet lopen. 

De ernstige weersomstandigheden van de eerste zes maanden van 2022 tonen – wederom – aan dat natuurrampen in alle regio’s in frequentie én ernst toenemen. Ook in Nederland. In het bijzonder de zogenaamde secundaire risico’s als overstromingen, extreme regen, hagel en bosbranden. Klimaatverandering is simpelweg een van de grootste risico’s waarmee onze samenleving en de wereldeconomie met grote vaart wordt geconfronteerd.

De effecten van die klimaatverandering worden zichtbaar in steeds extremere weersomstandigheden en bevestigen de trend die de afgelopen vijf jaar is waargenomen. Namelijk dat diezelfde secundaire risico’s de drijvende kracht zijn achter verzekerde verliezen in alle uithoeken van de wereld. In tegenstelling tot orkanen of aardbevingen zijn de risico’s van droogte, hagel, neerslag, onweer, overstroming en storm alom aanwezig. De ongemakkelijke waarheid is dat we die verandering toch grotendeels als mens zelf veroorzaakt hebben.

Ook die waarheid moeten we accepteren. En ze vraagt om actie. De eerste stap is de secundaire risico’s per categorie in kaart te brengen en bepalen of ze impact hebben op het bedrijf en, zo ja, op welke manier én dan door middel van passende maatregelen de kans en de impact verkleinen. 

En als u dan toch bezig bent, neem dan gelijk maatregelen, zodat ook uw bedrijf bijdraagt aan een oplossing. Geen greenwashing, maar échte maatregelen. Bijvoorbeeld een volledig elektrisch wagenpark, stimuleren van thuiswerken en helemaal papierloos werken. Tot aan een zorgvuldige selectie van groene leveranciers en zelfs klanten. 

En ja, dit soort beslissingen blijft ongemakkelijk en komt nooit uit. Net als een (hagel-)storm, overstroming, hittegolf, bos- en heidebrand of een drooggevallen Rijn. Kiekeboe!