‘Mijn werk is mijn alles’

Sinds januari ben jij de enige kapitein op het schip!

‘De directie bestond tot eind 2018 uit twee personen. Inprevo is in 2018 namelijk ontstaan uit een joint venture van Falck Prevention en TSA Safety Products, waarvan beide directeuren aanbleven. Inprevo bestaat uit drie veiligheidsonderdelen: training, consultancy en products. Uiteindelijk moeten we één Inprevo bouwen, niet alleen in cultuur maar ook in systemen en processen. Dat is lastiger met twee directeuren.’

Hoe staat het met die eenwording?

‘Daar waren we al een heel eind mee op dreef en het gaat steeds beter. Het afgelopen jaar hebben we veel systemen en processen geautomatiseerd en gedigitaliseerd. Naast ons trainingscentrum in Rotterdam hebben we een heel nieuw indoor BHV-trainingscentrum in Houten geopend. Deze locatie vervangt ons voormalige outdoor BHV-trainingscentrum in Utrecht. Houten is een upgrade van ons centrum in Rotterdam: zoveel mogelijk praktijktraining, alles scenario-based. Cursisten moet je niet in een leslokaal laten zitten; ze moeten de training ervaren door te dóén. Ook ons trainingscentrum in Amsterdam is verhuisd en volledig scenario-based ingericht. Vanuit Goes vindt de hele logistieke aansturing en afhandeling van onze products-divisie plaats. Qua postadres blijft Rotterdam ons hoofdkantoor, maar qua personeelsbezetting is Houten dat.’

Hoe verdeel jij je tijd?

‘Omdat veel medewerkers hun werkplek in Houten hebben, ben ik daar zelf ook heel regelmatig. Maar ook op de andere werkplekken in het land laat ik vaak mijn gezicht zien. Ik wil gewoon graag bij mijn mensen zijn. Persoonlijk contact vind ik een groot goed: rondje lopen, kopje koffie doen, even een praatje. Dan weet je wat er speelt en blijf je als directeur betrokken en benaderbaar. Ik vind het belangrijk dat mensen voor mij wíllen werken. Anders krijg ik zelf ook niks van de grond.’

Protecting people: zo sta jij zelf ook in het leven?

‘Absoluut! Naar mijn medewerkers, door er voor ze te zijn als dat nodig is. Maar ook voor vrienden en zéker voor mijn familie ben ik zorgzaam en beschermend. Twee jaar geleden overleed mijn moeder en drie maanden later kreeg mijn zus borstkanker. 39 jaar en twee jonge kinderen… Ik heb haar gesteund en geholpen waar maar mogelijk was. Gelukkig gaat het inmiddels heel goed.’

‘Hoeveel bizarre pech kan één gezin treffen?’

En nu kan jíj wel een beetje bescherming gebruiken …

‘Helaas wel, ja. Pas geleden heb ik zelf een vervelende uitslag gekregen. Voorstadium van borstkanker. Ik héb het dus niet, maar het wordt wel als zodanig behandeld. En dus moet ik het medische traject in. Hoeveel bizarre pech kan één gezin treffen? Waarom steeds maar bij jullie deurtje en niet eentje verder, zei laatst iemand. Dat deurtje verder gun ik niemand, maar ík wil het ook niet. Ik denk maar zo: ik héb het nog niet. Mijn moeder zei altijd: het komt zoals het komt en het gaat zoals het gaat. En zo is het ook. Je moet er maar mee dealen. Daar verander je niks aan.’

Je bent straks misschien wel even uit de roulatie?

‘Zou kunnen, maar dat weet ik nu nog niet. Met een laptop op schoot en een telefoon in mijn hand kan ik overal werken. Mijn werk is mijn alles. Mijn man en ik hebben geen kinderen. Waar voor mijn zus de kinderen de afleiding waren, is dat bij mij mijn werk. En ik heb een fantastisch, hecht team om me heen. Mijn werk… ik vind het gewoon heerlijk. Mijn omgeving waarschuwt me al wel: Je kan wel fijn doordenderen, Eef, maar denk nu ook een beetje aan jezelf. Maar dat doe ik juist door mijn werk te doen. Het is mijn hobby, mijn structuur, mijn ritme, mijn richting. Ik wil gewoon verder bouwen aan dit mooie bedrijf.’