‘Dat was een tijd…’

Dansen

Marie kan haar ogen niet geloven als ze de majestueuze Queen’s Lounge van het SS Rotterdam binnenkomt. ‘Mijn vader werkte bij de RDM en als meisje van dertien was ik in 1958 bij de doop van dit schip. Maar dit is de eerste keer dat ik óp het schip ben. Mijn vader had dit geweldig gevonden.’ Ook sweet memories voor haar tafelgenoot Betty: ‘In de jaren zestig werkte ik op de Veerhaven. Als de jongens, waaronder veel Italianen, van met verlof van hun boten kamen, was het feest. Dan gingen we vaak dansen. Dat was een tijd, dat wil je niet weten. Ik heb veel vrienden aan het SS Rotterdam overgehouden.’ 

Ras-Rotterdammers

‘Dat is precies de bedoeling’, vertelt Tamara Turenhout, evenementen-organisator van de Leef je Uit Foundation. ‘ Een nostalgisch avondje uit voor oudere Rotterdammers.’ Leef je Uit is opgericht door zakenman en ras-rotterdammer Michel Perridon. De Foundation sloot een meerjarige samenwerkings-overeenkomst met Ronald Lugthart, eveneens een ras-rotterdammer en CEO van Rotterdam World Gateway (RWG), de containerterminal op Maasvlakte 2, die zich zeer bewust is van de maatschappelijke omgeving in Rotterdam. 

In het zonnetje

Het doel van de samenwerking is om ouderen de aandacht te geven die ze wel verdienen maar vaak niet krijgen. De Foundation organiseert, onder andere samen met RWG, uitstapjes om eenzaamheid te bestrijden. Met als hoogtepunt het jaarlijkse Kerstgaladiner, dit jaar al voor de vierde keer te houden. Tamara is verheugd dat eenzaamheid onder senioren tegenwoordig ook hoog op de politieke agenda staat. ‘Eenzaamheid is een breed begrip’, weet ze. ‘Ook als de kinderen één keer per week langskomen, blijven er nog zes dagen over.’ 

Come as you are

Op de met smetteloos wit gedekte tafels staan de menu’s. Geserveerd worden een soepje van pomodori-tomaat, San Daniele ham met meloen, zeebaarsfilet en parelhoen. De meeste ouderen zijn op hun paasbest. De dames, van sexy tot chique, zorgvuldig opgemaakt en met veel blingbling. Een enkele man in een joggingpak. Dat is ook oké, come as you are. Bij de tafel van de bewoners van de 55-plusappartementen op de Schiekade ontstaat een verhitte discussie. ‘Wij zijn met de Sparta-bus gekomen’, straalt Johanna. ‘De échte spelersbus!’ Haar overbuurman bromt: ‘Zij weer met haar Sparta. Er is maar één club en dat is Feyenoord.’ De hele tafel bemoeit zich ermee. Totdat de muziek begint. Er volgt een wervelend optreden van zanger/entertainer Dennis van de Polder die overdag Manager Customs is bij RWG. Met zijn warme stem en medleys van gouwe ouwen die alle senioren kennen, krijgt hij binnen no time de halve zaal op de dansvloer.

Watjes

Terwijl het hoofdgerecht wordt geserveerd, neemt Ronald Lugthart het woord. ‘U heeft deze stad gemaakt tot wat hij nu geworden is en ik ben trots op u’, prijst hij het gezelschap. ‘Vergeleken met jullie zijn wij watjes.’ En: ‘Als jullie wat te klagen hebben over de zorg, de wethouder zit daar!’ Wethouder Sven de Langen (Volksgezondheid, Zorg, Ouderen en Sport) neemt de microfoon over. Na een dankwoord aan Perridon en Lugthart noemt hij een aantal kernpunten uit het Rotterdamse ouderenbeleid: ‘Meer woningen voor ouderen, nog meer zorg en vooral meer gezelligheid.’ De zaal knikt instemmend. ‘En in beweging blijven is essentieel om leuk oud te worden’, besluit De Langen en vraagt een vrouw ten dans. Soepel zwieren ze over de vloer. 

Lee Towers

Er wordt wat afgedanst, waarbij een aantal ouderen indruk maakt met moves die niet onderdoen voor die van een twintigjarige. Intussen vindt op het toneel een changement plaats in afwachting van de ster van de avond. De oh’s en ah’s zijn hoorbaar als Lee Towers zijn opwachting maakt. Het kind van de wederopbouw dat icoon van Rotterdam werd, vraagt het publiek om dichterbij te komen staan en gooit zijn ziel en zaligheid in de vocalen. Het publiek zingt luidkeels mee met de grote hits en Leen strooit met toegiften.

Hemels

Na een hemels dessert van macarons, panna cotta met peer en een advocaatje met witte chocolade staan de taxibusjes klaar op de kade. Begeleid door de vrijwilligers gaan de ouderen de liften in, sommigen nog naneuriënd en met blosjes op de wangen. Ook Tamara van Leef je Uit is tevreden over weer een geslaagd feestje. ‘Ik kreeg net al van wijkwerkers te horen hoe leuk het was en hoe belangrijk zo’n avond is. Veel van deze ouderen kunnen zich dit sowieso niet veroorloven. En ze komen op deze manier in contact met elkaar; de reden dat wij dit per wijk doen. Maar het is ook gewoon fijn om even aan de dagelijkse sleur te ontsnappen. We kunnen haast niet wachten op de editie van 2019!’ You never walk alone.