‘EEN SESSIE MET MIJ IS NIET ALTIJD LEUK’

Zelf toonde de onderneemster uit Spijkenisse ook lef. In 2016 gaf ze haar baan als manager op om vol voor haar inmiddels gestarte coachings-praktijk te gaan. Met succes! Alblas Coaching heeft steeds meer ondernemers, directeuren en managers als cliënt voor executive coaching. Veelzijdig als ze is, wordt Silvia Alblas ook voor de coaching van teams en veranderingen binnen organisaties ingeschakeld. Een voordeel is dat ze zelf uiteenlopende functies bij bedrijven en overheidsinstanties heeft vervuld. 

Ondanks een drukke baan studeerde ze bedrijfskunde, deed vervolgens een coachingsopleiding en deze zomer rondde ze een opleiding tot particulier onderzoeker af.

Privédetective

‘Nee, ik ga niet verder als privédetective. Maar ik vind allerlei dingen leuk, ik ben nieuwsgierig en geniet ervan nieuwe vaardigheden te leren. Ja, undercoverwerk hoort er ook bij, en mensen volgen. Zat allemaal in de opleiding. Mijn interesse voor dit werk heb ik overgehouden aan mijn werk als buitengewoon opsporingsambtenaar, twintig jaar geleden. Het lijkt me leuk om dit af en toe erbij te doen, gewoon freelance. Liefst voor observaties. Er zijn niet zo veel vrouwen die dat werk doen en vrouwen vallen minder snel op.’

Mensen!

Coaching blijft haar hoofdactiviteit. Heel bewust, want daar ligt haar hart. ‘Ik ben coach geworden omdat ik ontdekte wat ik het mooiste van mijn werk vind: mensen en teams helpen zich te ontwikkelen en te groeien. Maar als manager kon ik niet de veiligheid bieden die noodzakelijk is in een coachingstraject, want ik was ook degene die aan het eind van het jaar de beoordeling van die medewerker moest doen.’

Drempel

‘Voor ondernemers is er vaak een drempel om een coach in te schakelen, merk ik. Het is moedig om dat dan toch te doen en buiten je comfortzone te treden. Mensen zijn gewoontedieren. Je verlaat je bekende veiligheid. Dat is net zo spannend als van de Euromast abseilen.’

‘Vroeger ging je naar een coach als er een probleem was… Als je vastliep in je werk of toe was aan verandering, maar niet wist wat je écht wilde. Mijn rol is anders. Ik wil mensen helpen bij wat hen beweegt. Hun persoonlijke missie en visie boven water krijgen. Hoe zit je in elkaar, waarom doe je wat je doet en hoe kun je anders omgaan met gedrag van de ander dat je irriteert, zodat je daar geen last meer van hebt?’

‘Bijna elke CEO heeft een coach. Dat is heel normaal. Om goed in je vel te zitten, zodat je scherp blijft en goed kunt inspelen op veranderingen en eisen die aan je gesteld worden. Zelf heb ik er ook één.’ 

Zelfbenoemde coaches

‘Als je googelt, vind je in Nederland 50.000 coaches, of beter gezegd: mensen die zich zo noemen. Er zijn er echter maar circa 1.000 gecertificeerd als erkend coach bij de StiR, een onafhankelijk kwaliteitskeurmerk. En ik ben er daar één van. Daarnaast ben ik lid van de beroepsvereniging NOBCO, die iets meer dan 2.000 leden telt.’

‘Coaching is een serieuze zaak. Je bent bezig met de gedachten en het gedrag van mensen. Kwaliteit en ethiek vind ik belangrijk. Je moet goed weten wat je grenzen zijn. Bijvoorbeeld als een cliënt psychische problemen heeft. Die verwijs ik door. Ik ben geen psychotherapeut of psychiater.’

Provocerend

‘Een goede coach lijkt lui, oordeelt niet en geeft geen oplossingen. Die zorgt ervoor dat jíj zelf jouw antwoorden en oplossingen vindt. Daardoor is een sessie met mij lang niet altijd even leuk. Nu is het niet zo dat iedereen in huilen uitbarst tijdens een gesprek, maar ik kan best confronterend zijn: je geeft nu al drie keer anderen de schuld, zou je ook niet eens naar jezelf kijken, welk aandeel heb jij in deze situatie? Bewustwording van hoe je denkt en oordeelt is lastig, maar een zeer belangrijke stap.’ 

Eerst vragen, dan oordelen

Tijdens haar coachingsopleiding moest ze ook zelf de confrontatie aan. ‘Je leert natuurlijk theorieën en modellen, maar het allermeeste leer je over jezelf. En ja, dat kwam soms keihard binnen. Daarmee aan de slag gaan, heeft me als mens veel verder gebracht. Bijvoorbeeld: van situaties die me vroeger wezenloos irriteerden, kan ik nu eerder afstand nemen. Ik oordeel ook niet snel meer, weet dat ik eerst door moet vragen. Ik doorzie mensen en situaties sneller. Dat geeft mij rust.’