‘Ik wil het anders!’
19-03-19
Teus Baars (47) richtte zijn designcommunicatiebureau Nosuch in 2001 op. Op de zolderkamer. Inmiddels bedraagt de omzet zes miljoen euro, werken er 65 medewerkers en worden vijftien multinationals bediend. Maar in 2018 was er voor de eerste keer tegenslag. Forse tegenslag zelfs…
Wereldwijd voor Shell
‘We gingen sky high en hebben toen samen met een Engelse partner een contract getekend om wereldwijd voor Shell te gaan werken. Daarvoor hebben we een studio in India opgezet, investeringen gedaan en andere projecten laten lopen om ons te kunnen focussen. Maar de complete board waar wij mee getekend hebben, is vertrokken. We hebben dat contract nog wel, maar het project ligt al maanden stil. Dat is gewoon pure shit.’
Fiksen
‘Mede vanuit die ervaring ben ik lid geworden van Friends in Business. Als je met MKB-bedrijven zakendoet, doe je dat met de eigenaar.
Grote corporates zijn politieke organisaties en je contactpersoon kan morgen weg zijn. Daarom wil ik me via jullie communicatieplatform veel meer richten op dat MKB. Nationale Nederlanden, waar we ook voor werken, is samengegaan met Delta Lloyd en de focus ligt daar veel meer op die fusie dan op communicatie. Dus werken we nu veel minder voor ze. Dat scheelt ook zeven ton omzet. Ik ben een sociale ondernemer en zal nooit iemand na twee slechte maanden wegsturen, maar ik moet dit wel zien te fiksen.’
Rimpel in oceaan
‘Toch ervaar ik het niet als heel stressvol. In een bepaald opzicht vind ik dit ook wel kicken.’ Er verschijnt een grote glimlach op het gezicht van de strijdbare Baars. ‘Ik vind het een geweldige uitdaging om hieruit te komen en de ervaringen die ik nu opdoe, zullen mij een betere ondernemer maken. Ik denk dat mensen ook een hekel aan je krijgen als je alleen maar juichverhalen de wereld instuurt. Uiteindelijk zal dit een rimpel in de oceaan blijken te zijn geweest.’
‘Onze drie jongens zijn geweldige gasten! Dat geeft me energie!’
Overleden vader
‘Mijn ervaringen uit mijn jeugd helpen mij nu. Ik heb mijn vader verloren toen ik vijftien was, hij was zevenenveertig. Sindsdien realiseer ik me dat doodgaan het ergste is wat er kan gebeuren. Al het andere is dus minder erg… Die gedachte heeft me hoop gegeven. Het kan mee- of tegenzitten, maar als je door kan, is het allemaal niet zo erg. Als ik thuis kom zie ik onze drie jongens die het geweldig doen. Dan geniet ik! Het zijn geweldige gasten! Dat geeft me energie.’
Nosuch staat voor niet zo
‘We doen nog steeds vier ton omzet in de maand en zijn in deze branche nog altijd een belangrijke speler. Toen ik als jonge jongen in deze branche ging werken, was het bij de grote bureaus zo dat de creatieven nooit met de klant om tafel zaten. Dat was voorbehouden aan de account-managers. Dan had je ook nog de strategen en die drie groepen keken nooit bij elkaar over de schutting. Ik wilde het per se anders, ik wilde een vriendenclub creëren die dicht bij de klanten staat. Bij mij zit de persoon die de creatie maakt wél met de klant te filosoferen. Daarom ook de naam Nosuch. Dat staat voor niet zo. Ik wilde het anders en dat is een belangrijke reden dat we zo gegroeid zijn.’
Toeval bestaat wél
De strategie van Baars heeft Nosuch één van de grootste bureaus in de regio Rotterdam gemaakt. Toch is hij zo eerlijk om vast te stellen dat toeval ook regelmatig een rol speelde. ‘Ik miste op een dag mijn vliegtuig in Moskou naar Amsterdam. Ik moest een nieuwe vlucht nemen en was per ongeluk op een verkeerde stoel gaan zitten. Ik voerde onderweg een goed gesprek met de man naast me. Dat bleek later de CEO van Center Parcs te zijn. Daar werken we nu al jarenlang voor.’
Mazzel
‘En op een reünie van school stond ik urenlang te praten met een oud-klasgenoot. We hebben geen seconde over ons werk gesproken, maar we spraken wel af elkaar snel weer te zien. Toen hij mijn bedrijf bezocht, bleek hij communicatiemanager bij Siemens te zijn.
Mijn vader heeft trouwens als architect het hoofdkantoor van dat bedrijf ontworpen. Dus zij stonden hoog op mijn verlanglijstje. Ook voor die multinational werken we nu. Je moet wel eens mazzel hebben met dingen…’